Sandiegobese

Ruin – 1999-2019 – Feliciano x Highline – niveau internationaal lichte toer – eigenaar: Waelkens

Bese… Waar moet ik beginnen ?!

Bese ben ik op 14 jarige leeftijd gaan uitproberen. Hij was toen bijna 6 jaar oud. Op dat moment had ik eerst meer dan 2 jaar op manèges gereden om nadien bij Ignace De Baere terecht gekomen te zijn. Op aanraden van hem en dankzij mijn papa werd Bese mijn eerste paard.

Bese kon toen nog niks. Bovendien was hij erg mager en gespannen. Onze eerste zomer samen zijn we op wedstrijd uitgekomen in niveau 0. Het eerste jaar op verplaatsing was een uitdaging. Hij had zo veel stress en draaide zich vaak om bij het binnenkomen van de proef om dan de piste te willen uitrennen. Steeds meer kreeg hij vertrouwen in het hele wedstrijd gebeuren. Na 2 wedstrijden op niveau 0 mocht ik over naar niveau 1. Het jaar nadien heb ik op niveau 2 mee gereden en werd ik o.a. Provinciaal Kampioen bij de HGVBB. Die winter werkten we aan de vliegende wissels om te kunnen overgaan naar niveau 3. Aangezien alles in de hele opleiding van Bese voor hem uiteraard, maar ook voor mij nieuw was, ging dit niet altijd even gemakkelijk. Die weg afleggen met je paard maakt het echter zo interessant en leerrijk. Je groeit als combinatie en kweekt een enorm solide band. Het was ons dan toch gelukt het jaar erop niveau 3 te rijden en zelfs na een half seizoen over te gaan naar niveau 4, mijn eerste ervaringen op nationaal niveau!

Toen bleek dat niveau 4 ongeveer gelijk was aan niveau Junioren. Ik had daar nog niet van gehoord. Maar zo gezegd, zo gedaan. Die winter startte ik nationaal bij de jeugd. Voor het eerst moest ik mijn proeven van buiten rijden. Gedurende al die jaren had mijn papa de proeven steeds voorgelezen. Tijdens mijn allereerste Junior proef reed ik 3x verkeerd en werd ik bijgevolg geëlimineerd. Sindsdien heb ik me op al die jaren niet meer misreden.

Die zomer in 2008 heb ik bijna alle junior proeven gewonnen. In 2009 reden we voor het eerst internationaal mee. Eerst in Zwolle, dan in Stadl Paura, Saumur en Moortsele. Ik werd geselecteerd voor het EK in Ermelo, Nederland! Begin juni echter was ik een ongelukje tegengekomen met een veulen waardoor mijn voet in een ‘boot’ moest gedurende enkele weken. Ik kon bijgevolg niet rijden. Op 1 juli ben ik veranderd van trainer en zijn we bij Jeroen Devroe ’s avonds laat toegekomen. Bese had al enkele weken niet gewerkt maar het EK kwam eraan. Jeroen stond voor een serieuze uitdaging. Kort nadien ben ik zelf terug beginnen rijden. Ik was telkens 3,5 uur onderweg met het openbaar vervoer om een les te kunnen hebben bij Jeroen. De training was heel intensief voor mij, ik werd op zo veel gewezen en moest als het ware herschreven worden. Begin augustus was het zo ver, ons eerste EK! Hoe spannend. En wat een weg hadden we al afgelegd. Tegen alle verwachtingen in haalde ik het tot de finale en werd daar uiteindelijk veertiende !

Nadien waren we vertrokken, we werden super professioneel begeleid en omringd. We deden er alles aan om zo veel mogelijk bij te leren. Zo veel input, zo veel concentratie, zo veel passie, zo veel doorzettingsvermogen, zoveel tranen, zoveel vreugde, …

In 2010 werd ik 19 en ging bijgevolg over naar de Young Riders. Ook hier hebben we meerdere internationale wedstrijden gereden en werden we opnieuw geselecteerd voor het EK! Ditmaal was het in Kronberg, Duitsland. Datzelfde jaar behaalden we een zilveren medaille op het BK en een gouden medaille op de Beker van België.

We bleven steeds verder intensief en constructief trainen. 2011 werd daardoor nog beter. Voor de derde maal op rij werden we uitgenodigd België te representeren op het EK, dat toen werd georganiseerd in Broholm, Denemarken. Hier hebben we een onze beste proeven tot dan gereden. We behaalden tweemaal een 11e plaats en konden zelfs klimmen tot de 9e plaats in de finale. Last but not least mocht ik de Classical Style Award in handen nemen op hét Ek podium tussen de top 3 van Europa! De prinses van Denemarken legde me samen met de voorzitter van de jury uit dat dit de mooiste prijs is die je kan winnen. Deze award werd uitgereikt aan de ruiter met de beste zit, de meest discrete hulpgeving en een ‘happy athlete’ paard dat samen met zijn ruiter een ware verbonden combinatie vormt. In het verleden hebben o.a. Anna Kasprzak en Cathrine Dufour deze prijs ook verdiend. Wie weet kan ik ooit in hun voetsporen verder treden. Later dat jaar kwam de kers op de taart met onze eerste Belgisch Kampioen titel! Ook de Beker van België hebben we gewonnen.

2012 was mijn laatste jaar bij de Young Riders gezien ik 21 werd. Voor het vierde opeenvolgende jaar mochten we de Belgische kleuren verdedigen op het EK. Deze keer ging het kampioenschap door in Bern, Zwitserland. Bese liep er super. Ik zou als laatste Belg aan de start komen. Aangezien de proeven over twee dagen worden verdeeld door het groot aantal deelnemers kon ik tot twee dagen voor mijn eerste proef in de wedstrijdring oefenen. Daar stond een groot scherm te dicht tegen de ring met daarop een bewegende video geprojecteerd. Bese heeft hierdoor zo veel spanning opgebouwd dat ik het niet meer kon laten afvloeien. Met een negatieve stressvolle ervaring achter de kiezen trainde ik de komende dagen verder richting onze eerste proef. De dag van onze proef had Bese op weg naar de wedstrijdring al immens veel schrik.  Ik reed de middellijn op maar hij blokkeerde. Tot drie maal toe heb ik opnieuw geprobeerd terwijl de bel al rinkelde voor uitsluiting. Ik kon niet geloven dat we onze proef niet konden laten zien. Onder een hartverwarmend applaus van het publiek ben ik de ring uit gedraafd. Als afsluitend EK bij de jeugd kon dit wel tellen op emotioneel vlak. Ik ben wel ongelooflijk goed opgevangen en gesteund geweest door onze ploeg.

De enige wedstrijd die nog ingepland stond was het BK. Maar gezien de slechte ervaring en toch wel een knak in het vertrouwen waren we nog net op tijd om in te schrijven voor een internationale in Babenhausen. Daar heb ik een vierde, derde en tweede plaats behaald. Het vertrouwen was weer gegroeid en we zouden alles geven op het BK.

Na een bewogen seizoen werden we ook in 2012 Belgisch kampioen! Dit met een topscore van meer dan 76% in de kür op muziek. Wat een ontlading! Fantastische momenten die ik steeds koester. Dank u Bese en Jeroen, dream team.

Twee jaar later zijn we overgestapt naar lichte toer bij de seniors. Ook hier heb ik op internationaal niveau mee gereden met oa een tweede plaats op CDI Nieuw en Sint Joosland. Later dat jaar won ik de Gold Cup kür op het BK. Bese was toen 15 en had alles gegeven! Zo dankbaar voor de weg die ik met hem heb mogen afleggen, met alle ups-and-downs die erbij horen en zo allesomvattend zijn. Begin 2015 hebben we hem verkocht naar een Brits meisje die zo veel van hem heeft geleerd en super veel plezier aan Bese heeft beleefd. Bese leidde er een prachtleven. In 2019 is Bese op 20 jarige leeftijd ingeslapen wegens problemen met een hoefinfectie. Wat een shock! Ik kon het niet vatten. Zo hartverscheurend en pijnlijk.

RIP Bese, you mean the world to me!